Afscheid

468 dagen mocht ik jullie collega zijn

1 kaarsje mocht ik uitblazen

2000 km heb ik gefietst

25 boeken heb ik uitgeleend

200 fietsen heb ik gegraveerd (samen met Peggy J)

1001 dingen heb ik over mezelf en jullie geleerd

4 dagen per week kwam ik met plezier werken

elke dag was ik blij om ‘goeiemorgen’ te kunnen zeggen

7 keer heb ik mijn middagpauze in de warme lentezon genoten

Nu ga ik genieten van de rest van mijn leven!

Ik ga jullie missen!

Ik wens jullie allemaal een liefdevol 2012

Liefs,

Popje

Kwestie van schrappen

Het lijkt alsof de krachten zich hebben gebundeld

en mijn gebeden 'zeer letterlijk' hebben genomen.

Ik weet sinds dinsdag dat ik mijn job kwijt ben. Ik

ben per 01/01/2012 terug werkloos. Kwestie van

zeer rigoureus te schrappen in mijn leven kan dat

wel tellen.

Ik ben helemaal verward. Verdrietig omdat mijn werk

'relatie' van 1 jaar en 3 maand plots wordt beëindigd. 

Blij met even wat meer tijd voor mezelf en mijn lichaam. 

Extatisch omdat ik de kans krijg om mijn leven aan te 

pakken op mijn manier en misschien zelfs helemaal
om te gooien...

Maar ook bang van al deze nieuwe mogelijkheden. 

Tot tranen toe bewogen omdat ik mijn capaciteiten voel

vechten om naar buiten te mogen komen maar ik vind

het best eng om op mezelf te vertrouwen. En tegelijk

'weet' ik dat ik veel kan.

Ik begon net stuk voor stuk mijn energievretende 

bezigheden te schrappen en enkele dagen later 

hebben mijn bazen dat blijkbaar ook begrepen.

Niet dat ik mijn werk niet graag deed maar misschien

is er toch iets anders voor me weggelegd!

Jullie horen nog van mij!

Jullie popje!

Danklichtjes

Mijn evenwicht broos en opstandig
ik wil meer en sneller en 'pats'
Daar lig ik op straat, verdwaasd,
de adrenaline giert door mijn lijf

Langzaam beseffend dat ik veel geluk
heb gehad, dat het ook anders had kunnen
lopen, dat ik misschien mijn benen kwijt
was.

Maar de lichtjes in de wereld schijnen
en blijven schijnen.
Dankje, vrouwtje op de bus die haar zorgen
met me deelde.
Dankje, T., I., L.,...voor jullie luisterend
oor.
Dankje, I., om te zijn wie je bent, dat je
echt naar me luistert, dat je echt om me geeft,
dat ik mag zijn wie ik ben, dat je lief en grappig
bent, dat je helemaal je gekke, geweldige zelf
bent, dat je hersenkronkels me soms verbaasd
maken maar ook aan het lachen brengen.

Dankje, dat ik broos en kwetsbaar mag zijn
maar ook sterk en talentvol.

Popje heeft het ook wel eens nodig

Liefs,
Popje



Afbeelding: bron

Mindfulness in 't echt?!

Ik volgde in het voorjaar van dit jaar
een 8-weken -training in Leuven bij L. C..
Het oefenen ging niet echt vlot tijdens
die acht weken en nadien werd het mediteren,
de ademfocus,... ook geen gewoonte.

Maar toch, nu 9 maand later, kan ik zeggen
dat het toch effect heeft op mijn leven. Ik durf
al eens stilzitten en stil zijn. Mezelf meer tijd
geven, meer aandacht geven aan wat er is.

Een vast moment inplannen om te mediteren
lukt me (nog) niet maar al die kleine veranderingen
maken me toch minder rusteloos. Ik durf al eens
wat vaker 'foert' zeggen en de boel de boel laten.

Ik luister beter naar mijn lichaam én naar mijn
echte verlangens. Ik ben milder naar mezelf.
Het is een traag proces maar wel blijvend.
Geen prestatiedruk, niets moeten, gewoon zijn.

Ik doe elke dag mijn best om niet te streng te zijn
voor mezelf en voor anderen. Bewuster ben ik wel,
wat wel wat dillema's met zich meebrengt.
'Ben ik goed bezig', 'moet ik nu boos worden
of me niet druk maken',

Mindful groetjes,
Popje

De avondspits

Mooi, al die auto's op een rij,
dezelfde lichtjes, voor en achter.
Wachtend in de stromende wind,
de gutsende regen, wachtend op
snelheid die vanavond niet meer
komen zal.

Popje

Strobalen geduld

Signalen, ik kan ze niet meer negeren.
Ze komen dagelijks, wekelijks,
maandelijks mijn leven binnen.
Creatief zijn zonder angst, zonder grenzen.

Tijd nemen, tijd krijgen, alle schoonheid
op een stokje, in een tasje, op een sjaal,
in parels, in kralen, in strobalen.

Alles mooi in chaos geordend, stofjes
en draadjes, plukjes en gaatjes,
knoopjes en hoopjes geduld. Alles is
goed,  goesting voor tien.

Laat ik alles op het gemak doen, dan
kan ik zelf ook nog mee, dan lopen
mijn plannen me niet voorbij.

Ja, laten we het zo doen ...
met de duizelingwekkende
traagheid van een schildpad

Trage groetjes,
Popje

ConsumNIETSEN: Kerst zonder cadeautjes

Lieve familie, vrienden, kennissen,

Na het lezen van dit artikel snappen jullie wellicht

wat ik bedoel. Laten we eerlijk zijn, we hebben alles

al. We hebben een woning, warmte, eten, veel kleren
en spullen, spullen, spullen, spullen,...

Lijkt het geen goed idee om eens niet aan cadeautjes
te doen dit jaar, kwestie van eens niet enkel te consumeren
maar gewoon gezellig samen te zijn.

Ik heb niets nodig, ik ben juist alles wat ik niet meer nodig

heb aan het wegdoen. Mijn huis wil ik leger, zodat mijn

hoofd ook wat leger wordt. Enkel in huis hebben wat je

echt nodig hebt. 

Ik heb nog heel wat werk maar ik ga ervoor. Elke dag weer

een reden vinden om niets te kopen. Op den duur wordt het

een gewoonte. Meer tijd voor leuke dingen, vrienden, lekker 

niksen.

'Gaan shoppen' is zo een lege bezigheid. Het kost veel geld

en het geeft zero voldoening want als we echt eerlijk zijn is

het toch het opvullen van enige leegte, lijkt me. Het is heerlijk
om te beseffen dat we alles hebben en dus gewoon kunnen
stoppen met ons bezit uit te breiden. 

De laatste weken kan ik echt genieten van gewoon een beetje
op te ruimen en te beslissen om dat 100ste Tupperware-potje

nu eindelijk eens weg te geven. Een kast vol is genoeg. Initiatieven

zoals het 'Weggeefwinkeltje' van goede vriend J.R. maken mij

alleen maar zekerder van mijn stuk. 

Top-down lukt het niet goed maar bottom-up blijkt in de strijd

voor een duurzamer leven, heel veel initiatieven te creeren. 

Mijn droom komt stilaan uit. 

Liefs,

Popje