Mijn handleiding: gevonden!

Moeilijk ben ik niet, hooguit interessant. Toch bleek het de afgelopen 30 jaar geen sinecure om enige relatie dan ook te hebben met mij. Mijn vrienden en vriendinnen hebben wellicht veel geduld en appreciëren wel wat eigenschappen van mij.

Mijn moeder zei ooit: 'Ons N. is helemaal niet moeilijk, ge moet gewoon weten hoe ermee om te gaan'. Ja, zo simpel is het eigenlijk allemaal. Ik kon het als single echt heel goed met mezelf vinden en het vage idee om mezelf te klonen en met mezelf een relatie te hebben stond me wel aan. Makkelijk zat, of toch niet...

Drie maand geleden ontmoette ik W., een man van veel woorden maar ook van veel daden. Ja, dat soort mannen bestaat dus nog. We kletsten wat af, tot sluitingstijden van menig restaurant en café. Ik verdronk in zijn blik, hij in de mijne en dus zwommen we lekker rond, en rond, en rond, en rond, en rond, als een panter en een tijger :).

Die eerste roos bleek de sleutel tot mijn hart, of laten we zeggen, tot de inkomhal want zo makkelijk is mijn hart nu ook weer niet te veroveren, echt te veroveren hé! Ik hoor mijn vriendinnen al denken, ja ja, N. die is altijd verliefd op alles wat beweegt. *Bloos* Ik beken...

Maar W. is anders. Hij heeft geduld, engelendgeduld. Hij laat me razen als ik raas. Hij geeft me ruimte en tijd en alles wat ik nodig heb. En tegelijk is hij constant in de weer om mijn leven aangenaam te maken. Ik overdrijf geen woord als ik zeg dat hij ongelofelijk is, en fantastisch en geweldig en liefdevol en alles...

En weet je wat zo grappig is en wat ik dus de laatste weken pas echt goed door heb. Het lijkt wel alsof hij de Heilige Graal, Mijn Handleiding, heeft gevonden. Hij heeft een Fingerspitzengefühl om U tegen te zeggen, als het over mij gaat. Hij lijkt op mij zoals een mannelijk evenbeeld maar we verschillen gelukkig ook wel wat zodat we nog lekker veel van elkaar kunnen leren.

Maar wat een luxe om te kunnen zeggen dat ik iemand gevonden heb die me begrijpt. Die me niet 'wispelturig, babbelziek, labiel' vindt maar naar me kijkt, me echt ziet, echt luistert en hoort wat ik zeg tussen alle regels door. Iemand die aan mijn blik kan zien wat ik bedoel. Die mij graag ziet om wie ik ben, en me juist nog liever ziet omdat ik 'ik' ben.

En wat nog zoveel fijner is, dat is dat ik dat allemaal ook voor hem ben. Dat ik durf zeggen dat we elkaar hebben gevonden. Dat we respectievelijk 30 en 33 jaar tijd hebben gehad om te worden wie we zijn en dan nu lekker mogen chillen samen, in het mooiste leven dat er bestaat.

W., ik hou van jou

Liefs,
Popje

Héél eerlijk: mijn vleesconsumptie

Na weken afwezigheid moet ik jullie iets opbiechten. Ik heb de laatste weken terug vlees en vis gegeten.
Ik heb er absoluut geen uitleg voor en ga me hiervoor ook niet verdedigen. Onweerstaanbare drang komt wellicht het dichtst in de buurt. En...goesting.

Ik heb alles gegeten wat ik het laatste anderhalf jaar niet meer heb gegeten uit gewoonte, uit principe, uit ...?
Als ik heel eerlijk ben, ben ik nooit een principiële vegetariër geweest en veganist ook niet. Maar ik heb wel andere interessante dingen ontdekt door te doen wat ik heb gedaan.

Mijn laatste lactose-inname dateert van vrijdag 13 juli en ik kan je verzekeren, wat die koemelk die avond met mijn lichaam heeft gedaan, daar zou je spontaan veganist van worden. Mijn lichaam vertoont alsmaar meer weerstand tegenover lactose-bevattende producten. Laat gezondheid nu toch echt een heel gemakkelijke reden zijn om etenswaren te laten voor wat ze zijn.

Van dat vlees eten, daar heb ik absoluut geen spijt van, nee, totaal niet, dat zit nu eenmaal niet in mijn aard. Maar ik ben wel blij dat ik naar mijn lichaam heb geluisterd, zowel qua vleesinname als qua stoppen met zuivel. Het voelde heel natuurlijk allemaal. Na enkele weken alles nog eens geproefd te hebben, van haring tot steak béarnaise begint die goesting langzaam wat weg te ebben.

Toch heb ik voor mezelf beslist dat ik liever inconsequent goed ben dan consequent slecht en dus ga ik naar mijn lichaam luisteren. Vlees en vis tot een minimum beperken en zuivel volledig laten voor wat het is. Eitjes eet ik liefst zo biologisch mogelijk, daarom staan er binnenkort ook enkele kippen in onze tuin.

Ik vind het best moeilijk om dit te bloggen maar ik ben liever eerlijk dan hypocriet. Mijn allernieuwst uitdaging is trouwens nog steeds glutenvrij koken en bakken. Via mijn fantastisch maar glutenallergisch lief leerde ik deze blog kennen en zal jullie de komende tijd verblijden met nog meer lekkers!

Eerlijke groetjes,
Popje

Ik geloof in geluk

Met mijn gat in de boter
Het groot lot gewonnen
Voor het geluk geboren

Breedsprakerig
arrogant
knap
getalenteerd
mooi
Nu moet ik het gewoon zelf
nog gaan geloven

Geweldig
plezant
grappig
sexy
lief
In een notendop wat mijn lief
wel eens tegen mij zegt

Geluk is iets moois en ik trek
het aan, in grote getale, een heel leger
Gelukspopjes dartelen in de tuin,
alsook bio-kipjes in de tuin

Ik geloof in geluk
Het ligt voor het grijpen
Als de witte frambozen in de tuin
Als de avondzon door het slaapkamerraam
Als de schoonheid van mijn allerliefste lief
Als zijn ogen die stralen als hij me ziet
Als de keuken van ons nieuwe huis
Als de onverwachte tafelgenoten
Als de avondlijke bezoekers
Als de stiekeme zoenen in de gang
Als...

Het leven is zo mooi...zucht :)

Liefs,
Popje