Mijn Spiegel

Vijf minuten zag ik jou. Ik weet dat het ooit veel pijn zal doen maar nu geniet ik. Ik geniet van elke seconde met jou. Er is alleen NU bij jou. En soms een heel klein beetje morgen. Niemand die ons hoort of ziet. Misschien besta jij wel helemaal niet. Leef jij alleen in mijn hoofd. Je lijkt ook een droom. Mijn spiegelbeeld maar dan omgekeerd. Ik, de man in een vrouwenlijf, jij, de vrouw in een mannenlijf, jij mijn negatief, ik het jouwe. Mijn liefde is puur als was het eigenliefde. Tweelingzielen, gezeik voor zwevers, maar zo voelt het wel. Laten we het dan niet benoemen, zei je. Ja, laten we ons niet benoemen dan bestaat het niet echt. Toch ben ik nooit zo aanwezig dan als ik bij jou ben. Naakt, gevild, van vel ontnomen, door je handen, je ogen, je brein, zo mooi. 

Alice in Wasteland

Soms is iets te mooi om waar te zijn. Dan sluipt Alice rond in haar Wonderland. Of beter, ze schrijdt door haar onderwereld. De wereld die niemand ziet, hoort, proeft. Maar zij wel. Zij is de koningin voor even. Queen of the night. Cleopatra in vermomming. Dartel in groen, wit en paars met oranje bloemen die zo mooi afsteken tegen haar groene jurk. Haar ogen die spieden naar het perfecte vel om zich aan te laven. Haar huidhonger speelt met haar vermogen om lief te hebben. Echt lief te hebben. Zonder verwachtingen. Ja, dat kan, maar enkel in haar Wonderland. Waar konijnen spreken en de liefde geen noemers heeft. Waar alles kan en mag en waar de realiteit altijd op de loer ligt. En toeslaat als je even onoplettend bent. Of je de trap neemt en nog even hoopt dat het nog niet die deur zal zijn, de deur naar daar. Nog even stelt ze dat moment uit. Krakend van liefde die uit haar voegen barst. Wetende dat ze haar ogen zag en wist waar ze heen moest. Nog even laaft ze zich aan de zalige heerlijkheid van het Goddelijke monster in haar Wonderland. Boven wacht haar het wonderlijke Wasteland dat ze met haar supermenselijke liefde vorm zal geven, leven geven en waar ze voor eeuwig haar Wonderland zal koesteren.

Popje

Voor de leeuwen

Ik gooi mezelf voor de leeuwen. Ik wacht al heel mijn leven op vanalles maar ben vaak te bang om het gewoon te doen. Ik ben klaar om te doen wat ik altijd graag heb gedaan. Woorden en ruimtes vormgeven. Verhalen verzinnen in ruimtes en ruimtes verzinnen in mijn verhalen. Dat is wie ik ben, wat ik doe, waar ik energie van krijg, waar ik mijn slaap voor laat, waar ik rust en pit in vind. Ik begrijp plots waarom hij zo vaak goedgezind en rustig is sinds hij voor zichzelf werkt. Hij heeft minder tijd maar toch lijkt hij daarin veel flexibeler en zoveel stralender.

Ik voel gewoon dat ik ook een dergelijk pad wil bewandelen en wat is een betere manier dan maar gewoon te beginnen aan mijn reis. Ze is eigenlijk 31 jaar geleden al begonnen maar nu ben ik minder bang. Ik heb verdorie twee diploma's en nog heel wat meer kwaliteiten in mijn rugzak. Het wordt tijd om meer tijd aan mezelf en mijn eeuwige plannen te besteden. Met angst maar toch gewoon doorgaan.

Ik ben er echt helemaal klaar voor.

Popje

Vaderogen

Elke hoek en kant verdwalend  in perfectiestrijd
Jij weet en ziet wat oplossingen drijven kan
Van stal gehaald
Opnieuw bepaald welk nut vandaag het licht mag zien

Woorden van de ochtendlucht
Geen schroom voor groot en klein en stil verdriet
Geen oordeel kent zijn vlucht bij jou
Zo neem jij mij in ogenschouw

Het dartel kind, de lentezoon, het manke grotemensending
Bij jou, bij jou geen angst, geen ongekunsteld kortgeding
Rechttoe, rechtaan en vrij gevlogen
Zie jij mij met jouw vaderogen

Popje

Laaf je aan mij

Schabouwelijk jouw langzaam wervend praatje waarmee je mij versieren wil. Ik kijk op je neer. Terwijl ik je blik kruis zie ik boezems deinen in bloesjes en kleedjes. Versier mij, kleed me uit, houd me vast, zuig al de lucht uit mijn longen, maak me even de jouwe. Zo kort dat het luchtruim verdwijnen kan, dat pluimen op hoeden kunnen worden gestoken. Zoals matrozen na een nacht vol vermaak het ruime sop kiezen. Kies niet voor mij. Laat mij alleen achter. Heel even wil ik proeven, niet bezitten, enkel langzaam en zacht jouw smaak bevatten. Geen banden smeden of toch weer wel. Oneindig ver en dicht op mijn vel. Mag ik jou willen, die ander, die ik hebben wil. Niet alleen jij. Schreiend zal ik wakker worden na de bom die jij in mij plantte. Ik zal ze dragen met fris gemoed, schouders recht en borst vooruit. De volgende die zich aan mij laven zal zal...

Popje

Scharlaken rood

De plafonds hoog. Jij net te ver. Mijn verlangen groter dan mijn lijf. Het worstelt zich een weg naar buiten maar blijft hangen in dat luchtledig vat tussen ons. Ik haat mijn angst. Ik wil dicht maar ik durf niet. Waarom niet? Waarom wel? Ik wil het weten. Alles weten. Alles begrijpen. Misschien moet ik dat alles maar vergeten. Ik wil voelen, aanraken, geraakt worden, alles. Niet vergeten. Herinneringen creëren. Nooit spijt van iets wel dan van iets niet. Ja, zo wil ik leven. Meer spelen, genieten, doen. Je ziet me wel maar hoe? Ik ben bang. Voor een blauwtje of voor rood, scharlaken rood geluk. Weet niet wat bang zijn is. Bang voor mooi, voor al jouw schoonheid. Wankelend op de afgrond van mijn wildste dromen staar ik je aan. Onbeweeglijk en ongenaakbaar als Mona Lisa zit je daar. Ik wil dat het ook stormt bij jou. Dat je lijf uit elkaar spat van verlangen. Zal ik dan maar stoppen met bang zijn...

Popje

Verlamd

Kletterend mijn buik
Rond en rond
Hoofd tollend van lang en breed
Veel en langzaam
Heetgeblakerde binnenkant
Worstelend van wel en niet
Alleen kijkend en ontwijkend
Barstens vol gevuld
Moed gezakt in schoenen
Ratelend hart verlamd

Popje

De rem

Voelen
Dan blijf ik hier
Dichtbij
Molenwiekend
Dan even stil
Zacht kan ook genot zijn
Stuiterend verlangen
Lijf in WIL-modus
Hoofd in slaap
Stuurloos
De rem weer even aanspannen
Vertragen
Voelen

Popje

Vegan Lime Cheese Cake

Lieve bloglezers,

Ik doe meestal 'zo maar wat ' in de keuken maar wonderwel lukt het ook meestal vrij goed. En deze keer zelfs ongelofelijk goed! Ik maakte al enkele keren vegan cheese cake (recept uit EVA magazine) maar vond de smaak vaak toch wat flauw. Dus doe ik het gewoon keihard op mijn manier. Is trouwens altijd de beste :)! Beetje meer van vanalles en nu is het een heerlijke smaakbom! Zo hoort dat toch bij dessert. 't Is niet omdat we vegan eten dat het niet lekker mag zijn!

INGREDIENTEN & BENODIGDHEDEN

1 ronde springvorm voor oven
spatel
ovenwanten
plezier
enkele zoetekauwen
lekkere thee

Bodem
1 keukenchef of mixer of hamer of ... :-)
250 g speculaas
30 g plantaardige boter
3 el plantaardige olie zoals zonnebloem e.a. (zeker geen olijfolie!)

Beslag
1 blender of mixer of schudei of ... :-p
400 g zijden tofu
250 g gewone tofu (natuur)
4 el sojayoghurt natuur (Mild & Creamy = beetje zurig zoals echte yoghurt en geeft frisse smaak!)
2 el plantaardige olie
3 limoemen
      - zest (fijn schaafsel van de schil) van 3 limoenen
      - sap van 1,5 limoenen (de rest gebruik je maar om Mojito's mee te maken!)
1 zakje vanillepuddingpoeder
rietsuiker of andere zoetstof naar smaak (proef gewoon van je beslag om dit te weten!)

WERKWIJZE

1. Oven voorverwarmen op 200°C
2. Voeg speculaas en vetstoffen samen en mix/blend tot een fijn, kruimelig mengsel
3. Verdeel dit mengsel gelijkmatig over de bodem van de springvorm
4. Zet de springvorm 10 min in de oven op 200°
5. Doe zijden en gewone tofu met de yoghurt, suiker, puddingpoeder, olie, zest en sap in de blender en blend tot een egaal mengsel
6. Haal springvorm uit de oven
7. Giet beslag over de bodem en verdeel mooi
8. Zet het geheel nog 40 minuten in de oven op 200°C
9. Laat afkoelen en werk af met nog wat zest
10. Serveer met thee of Mojito

Smakelijk!!!

Popje is in the mood for sweet love!

Foto: K. M., tnx