maandag, januari 11, 2010

Aan alles hangt een prijskaartje

De duistere beweegredenen voor mijn gewoontes zijn
voor mezelf vaak niet duidelijk. Sommige van die
gewoontes blijven gelukkig verborgen voor de kritische
buitenwereld.

Toch werd ik vandaag geconfronteerd met één van die
gewoontes die dus niet meer geheim is. Als ik een nieuw
kledingstuk koop - en dat gebeurt bij tijden veelvuldig -
laat ik het prijskaartje erin hangen tot het moment dat
ik dat kledingstuk voor het eerst draag.

Het valt al eens voor dat zo'n nieuw stuk textiel
een hele poos in mijn kast hangt. Het moment dat ik
het wil dragen ben ik dan vergeten dat er nog een
prijskaartje inhangt en vertrek ik naar de film, het
het werk of zoals vandaag naar de dokter.

Enkele weken geleden kocht ik mezelf - op aanraden van
een collega - een zwangerschapsband. Nee, ik ben niet
zwanger. Zo'n band houdt de zone tussen broeksrand en
bovenkleding bedekt en is uiteraard ook te koop in een
smalle versie wat enorm handig is als je niet zwanger
bent maar het heel koud is buiten. In tegenstelling tot
de meeste tieners houd ik niet zo van blote buiken in
de winter.


Door allerhande -uiteraard enorm belangrijke - zaken
verlies ik de tijd uit het oog en moest ik me haasten
en trek ik gauw die band aan.

In de wachtzaal bij de dokter zit een vader met zijn dochter
en een Engels sprekend koppel mannen. Van het snelle fietsen
heb ik het ondanks de vrieskou zeer warm gekregen en trek
enkele laagjes uit. Net eentje te veel blijkt later. Ik spurt
naar de WC want in mijn haast had ik ook geen tijd meer voor
een sanitaire stop. Als ik de toilet verlaat zie ik nog net
het mannenkoppel de spreekkamer binnengaan en verheug me want
dat betekent dat ik niet meer zo heel lang moet wachten.

Ik neem me gauw een tijdschrift om de tijd te doden en plots
spreekt de vader mij aan en zegt:' Juffrouw, het ticketje hangt
nog aan je broek. Mijn dochter had het daarnet al gezien maar
ik wilde het niet zeggen waar iedereen bij zat.' Geweldig, dus
iedereen had het gezien. Ik maak me ervanaf met te zeggen: 'Ik
heb dat nog wel eens voorgehad.' De man is daardoor duidelijk
geamuseerd.

Je zou kunnen denken dat ik misschien volgende keer het prijskaartje
verwijder na aankoop maar nee hoor, dat zal niet senl gebeuren. Ik
vind het namelijk leuk om te ontdekken dat ik nog nieuwe kleren
in mijn kast heb hangen. Zo ga ik solden doen in mijn eigen
kleerkast. Dat bespaart me veel geld en moeite.

1 opmerking:

Max Lindemann zei

Hoi hoi hoi!!!

Ik heb even de tijd genomen om jouw
blog eens door te lezen. Er staan
heel leuke stukjes in die aangenaam
zijn om te lezen. Als je tussen de
lijnen leest, onthult het heel wat
over de vrouwelijke ziel.De levens-
lust spat er bij momenten af,an- dere lijnen zijn dan weer diepzin- nig en bij wijlen ontroerend.
Alles samengevat knap werk dat in
niets moet onderdoen voor jouw frisse, charmante uitstraling...

Met artistieke groet vanuit Tobback City vanwege de enige
echte Max Lindemann