Nooit spijt

Dat kleine meisje wordt groot
Ze leerde dat ze wel kon zingen
en dat ze er best mocht wezen

Dat ze van groen houdt en van blauw
maar ook van roze en geel
en liefst alle kleurtjes door elkaar

Dat als het lente wordt
ze dan dartel wordt
haar wintervacht laat waaien

Dat ze mooi mocht zijn
en ook wel heel lief
Dat ze lieve vriendjes heeft

Dat ze geweldige ouders heeft
die haar liefhebben
wat ze ook doet en hoe ze ook is

Dat ze de mooiste man op aarde kent
die haar mooier maakt
haar hart zachter en stiller maakt

Dat ze hem zal koesteren
dit hele eindige leven
zolang de zon opkomt

Dat ze altijd zijn ogen zal zien
die haar vol liefde aankijken
als ze hem nodig heeft

Dat ze nooit spijt heeft
hem lief te hebben
als was het het einde van de wereld

Popje

Soundtrack part.3: Country in my Genes - The Broken Circle Breakdown Bluegrass Band

Sunshine in My Genes

Wauw, I feel like a fucking cowboy! Generous in anger! Ja, zo helemaal vol gloed van de blakerende zon, het druppelende zweet, het opwaaierende zand! This feels so good! I'm fucking alive! Wauw! Het bloed stuwt door mijn aderen, zo moet dat voelen, staccato en wild, dansen om te leven!

De warmte die ik zelf kan creëren  de energie die stroomt, de woorden die borrelen. En mijn stem die breekbaar door de muur zich een weg baant. Moeizaam haar weg vindt naar buiten, brekend, krakend, vormeloos, waanzinnig angstaanjagend kwetsbaar.

Die stem, die jaren opgesloten zat. Ik duw haar naar buiten, de wereld in. Dansend breek ik deuren open. Deuren die mijn geluiden weren. Mijn binnengeluid kon er nooit uit. Bang was ik, net als dat kleine meisje. Elk woord zo vaak gewogen, toch maar gezwegen. Bang. Zo bang.

Sunshine in my genes. Dat is hoe ik me voel. Dat ik wil stralen, die zon naar buiten. Mijn stem klinkt mooier als ik haar laat stralen. Nog breekbaar. Kwetsbaar. Maar elke dag sterker. Kansen geven zoals mijn ouders mij kansen gaven. Ik vergeef hen dat ze mijn angst niet zagen. Die kon ik heel goed verstoppen. Ik praatte veel maar wat er echt leefde dat durfde ik niet tonen.

Op een podium, voor een publiek, dar droom ik van. Ik maak hem waar, die droom, en als ik daarvoor eerst al mijn muren moet afbreken, deuren moet inslaan en angsten onder ogen moet komen! Wel, dan neem ik de uitdaging aan. Met volle teugen ga ik genieten van elk stapje dat ik zet. A small step for now, will be a big step for my life!

Pop

Soundtrack part. 2: Comptine d'un autre éte: L'après-midi van Yann Tiersen voor Amélie Poulain of Valangst

Valangst

Mijn zweet kan ik ruiken, angstzweet, langzaam geroken zweet. Bij elke beweging een zweem van mans vocht en in stilte stromend. Vrouwenvocht, vrouwenzweet, de angst regeert, regeerde, want ik ben klaar. Geen angsten meer, of toch, ja, toch.

Flink onderschat, dat talent van mij, dat immens danstalent. Dat talent van mij om te voelen, te beleven. Als ik beweeg, beleef ik, intens, intenser, immenser. Vandaar mijn danstalent. Geen remmen dan, geen toeschouwers. Alleen ik en mezelf, zwervend door de ruimte. Explorerend, het kind zoekend en vindend in hoeken en kanten.

Ja, dat kind, dat niet durfde, dat dacht dat het niets kon. Het kan wel, weet ze nu. Nu pas. Dertig jaren later. Maar nooit te laat. How, maar, nooit te laat. Altijd net op tijd. Ja, dat is goed, alles is altijd op tijd. Zo gaat het leven. Alles komt altijd net op tijd. Geen vertraging, of toch, maar die stond in het scenario. Vandaar, gepast.

Dat kind weer, dat niet durfde, dat dacht dat het niets kon. Dat ze niet dansen kon, niet springen, omdat ze niet vallen durfde. Ja, bang om te vallen. Dat kind, het keek toe, elke detail nam het op, in dat wilde, kleine hoofd, waar alles netjes een plekje kreeg. Dat hoofd dat weegt.

Dat kleine mensenkind, zoekend naar plekken waar het nooit is geweest, naar moois, nieuwsgierig door het raam. Kijkend, observerend, zwijgend. Dat kind dat las en verzon verhalen en werelden in haar hoofd. In de echte wereld keek het alleen maar. Want deelnemen, nou ja, dat durfde het niet. Want die angst om te vallen, ja, die angst was veel te groot. Groter dan het kind.

Nu ben ik groter, groter dan mijn angst. Maar dat kind zit nog in mij. Dat lieve, bange kind. Ja, bang ben ik altijd geweest. En nog steeds snoert het me nog vaak de mond. Maar ik ben sterker geworden. Sterker dan de wind, sterker dan de angst. Niets kan mij de mond nog snoeren.

Ik kies nu om te zwijgen of te spreken. Geen angst meer, of toch. Lief ben ik voor dat kind in mezelf. Ik koester het, laat het leven, laat het dansen, want dat kan het, dansen. Haar leven lang zal ze dansen.

Popje

Soundtrack part.1: Les Djinns

Als ik zelf de soundtrack van mijn leven zou schrijven, dan begin ik bij dit lied. Les Djinns (Trentemoller Remix) van Djuma Soundsystem is de sublieme plaat. Elke vezel van mijn lijf en mijn ziel worden bewogen, langzaam en sneller, zacht en luider, subtiel en dominanter, kort en langer, akoestisch en elektronischer, dichtbij en wereldser,...

Eigenlijk gewoon keihard zoals ik ben. Niet zomaar iets en in één woord te vatten. Maar wel een beetje van dit en dan weer heel veel van dat maar dan vooral helemaal zoals ik. Toch niet elke keer hetzelfde en toch ook weer wel. Langzaam maar zeker, soms lijkt het einde in zicht en dan onverwacht wordt het weer vervolgd.

Zo gaat dat ook met mij en mijn hemelse leven. telkens opnieuw en apart en samen en weer opnieuw maar dan anders. Zacht en langzaam ben ik. En hard en snel. Bij aanvang uniek. Niet door iedereen geliefd. Apart. Uniek. Iedereen een mening en een oordeel. Niet zomaar iemand.

Mijn plek in de wereld. Ik verover ze. Hard en zacht. Langzaam en snel. Geen haar denkt aan stoppen. Enkel trager. Hier zijn en daar nu zijn. Even stil in mezelf, bij mezelf. Wekkend een droom van sublimiteit. Niet zomaar iets. Mijn soundtrack. Mijn geluidslijn. Mijn lijn van mijn zijn.

Pop

Stilte regeert

Dat het hier stil is
betekent dat het elders minder rustig is

Dat hier de wind even ligt
maakt de stormen groter aan de andere kant

Dat de lucht hier koud is
is een teken dat de lente warm zal zijn

Dat de stilte regeert
zal mijn stem binnenkort luider doen klinken

Popje