Het geheim van Bod Pa of beter:
Het boek van Bod Pa door Anton
Quintana
Nooit gelezen en weet dus absoluut
niet waar het over gaat maar ik
zag het ooit thuis in de boekenkast
die een hele muur in ons huis bedekt.
Het klonk leuk en had een vreemde
afbeelding van een bobbelig persoon
zonder duidelijke kenmerken op de cover.
Ik las ooit wel Raspoetin van Guy Didelez
die de woorden sprak:'Schrijven is schaven
aan een eik tot je een lucifer overhoudt
die even brandt, maar te vlug dooft.'
Dat boek heeft me weken uit mijn slaap gehaald.
De angstaanjagende pop die tot leven komt
doet me dan ook weer denken aan Chucky.
10 jaar geleden waren Baaf en ik in de ban
van alles wat raar was. Baaf had zelfs
een tijdschrift waarin het nieuws bestond uit
aliens, behaarde mensen, UFO's,...
The X-files waren toen ook ontzettend populair
dus keken wij ook hoewel niet 's avonds anders
konden we niet slapen maar 's morgens op een
nuchtere maag zagen we gedrochten uit kelen komen
en slijm plots tot leven zien komen.
Al de bullshit bij elkaar.
Het Guinness Book of Records kon ons ook
uren bezighouden. Dikste, grootste, dunste
mens met de langste nagels,de grootste neus
en de meeste tatoeages. Hoe walgelijker,
hoe beter.
'Hoe meer, hoe beter' gaat nog steeds op
alleen op een heel ander domein. Nu word
ik 's nachts graag wakker gehouden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten