Bezaaid met de beten der mug
neergeslagen door de zwoelheid der lucht
verhit, verwarmd, de zomer in
nu al de herinnering koesterend
van wat nog komen zal
Langzaam de gloed verdragend
de koelte der baden vervult me
de sensatie van het verliezen van gewicht
het water draagt me, verzacht me
Het rozerood der avondzon
losgeweekt van de vlakheid der vermaak
het dansen der gesloten ogen
genietend in de draai der handen
Gebeten door de zin der woorden
verheftigd de gloed der vuren
gedronken aan de kelk
vervoerd mij wellustig de wind
Groter dan de tand des tijds
Zo intens de blikken der ogen
Het groen der paradijzen
maakt mijn kans der buiten
zo ijl als lucht der vrouw
Popje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten