Moeilijk ben ik niet, hooguit interessant. Toch bleek het de afgelopen 30 jaar geen sinecure om enige relatie dan ook te hebben met mij. Mijn vrienden en vriendinnen hebben wellicht veel geduld en appreciëren wel wat eigenschappen van mij.
Mijn moeder zei ooit: 'Ons N. is helemaal niet moeilijk, ge moet gewoon weten hoe ermee om te gaan'. Ja, zo simpel is het eigenlijk allemaal. Ik kon het als single echt heel goed met mezelf vinden en het vage idee om mezelf te klonen en met mezelf een relatie te hebben stond me wel aan. Makkelijk zat, of toch niet...
Drie maand geleden ontmoette ik W., een man van veel woorden maar ook van veel daden. Ja, dat soort mannen bestaat dus nog. We kletsten wat af, tot sluitingstijden van menig restaurant en café. Ik verdronk in zijn blik, hij in de mijne en dus zwommen we lekker rond, en rond, en rond, en rond, en rond, als een panter en een tijger :).
Die eerste roos bleek de sleutel tot mijn hart, of laten we zeggen, tot de inkomhal want zo makkelijk is mijn hart nu ook weer niet te veroveren, echt te veroveren hé! Ik hoor mijn vriendinnen al denken, ja ja, N. die is altijd verliefd op alles wat beweegt. *Bloos* Ik beken...
Maar W. is anders. Hij heeft geduld, engelendgeduld. Hij laat me razen als ik raas. Hij geeft me ruimte en tijd en alles wat ik nodig heb. En tegelijk is hij constant in de weer om mijn leven aangenaam te maken. Ik overdrijf geen woord als ik zeg dat hij ongelofelijk is, en fantastisch en geweldig en liefdevol en alles...
En weet je wat zo grappig is en wat ik dus de laatste weken pas echt goed door heb. Het lijkt wel alsof hij de Heilige Graal, Mijn Handleiding, heeft gevonden. Hij heeft een Fingerspitzengefühl om U tegen te zeggen, als het over mij gaat. Hij lijkt op mij zoals een mannelijk evenbeeld maar we verschillen gelukkig ook wel wat zodat we nog lekker veel van elkaar kunnen leren.
Maar wat een luxe om te kunnen zeggen dat ik iemand gevonden heb die me begrijpt. Die me niet 'wispelturig, babbelziek, labiel' vindt maar naar me kijkt, me echt ziet, echt luistert en hoort wat ik zeg tussen alle regels door. Iemand die aan mijn blik kan zien wat ik bedoel. Die mij graag ziet om wie ik ben, en me juist nog liever ziet omdat ik 'ik' ben.
En wat nog zoveel fijner is, dat is dat ik dat allemaal ook voor hem ben. Dat ik durf zeggen dat we elkaar hebben gevonden. Dat we respectievelijk 30 en 33 jaar tijd hebben gehad om te worden wie we zijn en dan nu lekker mogen chillen samen, in het mooiste leven dat er bestaat.
W., ik hou van jou
Liefs,
Popje
4 opmerkingen:
Mooi, mooi, heel mooi, ben blij voor jullie alle twee, maak er iets moois van dag na dag. x
Ik ervaarde zonet plots dat tikkeltje jaloersheid, zowel op hoe mooi je dat gevoel wel niet kan beschrijven, als dat gevoel zelf. En ik ervaarde tergelijkertijd ook een brede glimlach. Want met je oprechtheid en pure echtheid verdien je het ook wel om de rest van je leven, elke ochtend met dat gevoel op te staan. Met die glimlach ga ik slapen. De jaloerse tikkel is al weggegeeuwd daarentegen:)
hey Nele, wil je nog eens iets schrijven ?
Popjeeeeeeeee,
Waar ben je, wij willen ons vuurtje terug.. we missen jouw aanstekelijke bron van positieve woorden.
Please geef ons terug wat van je vuur,
met of zonder gluten, vlees of veel fruit...
geef ons wat vuur...
een beetje wonderkruid.
Een reactie posten