vrijdag, november 25, 2005

De Cliniclowns bestaan echt!

That's the way love goes, zingt Nele zwoel onder de douche.

Mijn etterende ziekte lijkt min of meer onder controle
hoewel de dokter mij zwaar heeft aangeraden de
voorgeschreven ziektedagen volledig op te nemen.

Dat zou dus willen zeggen dat ik morgen ook nog thuis
moet blijven. Mijn energiepeil is nog niet optimaal
maar ik zal proberen het aantal appelflauwtes tot
een minimum te beperken moest ik opteren om me
morgen richting Mechelen te begeven.

Wat ze zeggen over de Cliniclowns is dus waar. Dat heb
ik de laatste dagen aan de lijve mogen ondervinden.
Geen Cliniclown gezien, toch goed gelachen (al deed dat
bij tijde veel pijn door mijn nierbekkenontsteking- nieren
liggen vlak onder longen en bij diepe ademhaling...).

Tips voor een goede omgang met zieke mensen
- NIET vragen : Gaadet? (liefst op zo'n zielig toontje)
- hen laten lachen, al dan niet met behulp van Cliniclown
(bellen met het vriendje-met wel een grappig vriendje zijn!-
kan ook helpen, althans bij mij toch)
-> die Endorfines werken werkelijk als natuurlijke pijnstiller
(maar dat wist elke lezer hiervan waarschijnlijk al)
- gewoon doen (dat blijkt hier thuis uiterst moeizaam te verlopen,
maar er wordt duidelijk aan gewerkt)
- en nog veel meer maar dat zal voor een andere keer zijn


Ik hem nog iet te zegge!
Ik zen vant straot.
Ik hem e bèngelijk lief
Tis echt nen hevige
E beke gelèk Ramsey (Nasr)
Diene kende wel hé
Sophia héét hem oek gère
Das echt de mèx!

Ik ben zo blij, ik ben zo blij
ik zou allerliefst toch nog een beetje blijer zijn
... (deuntje van Kinderen voor Kinderen- Ik ben zo klein,...
refrein: En ik, en ik en ik, ik ben te dik)

En iedereen zingt mee!

Door de wind, door de regen
Dwars door alles heen
....

Geen opmerkingen: