Ik ben vannacht naar de begrafenis geweest
van mijn oude ik
Het was een vredig afscheid
Jarenlang in een hokje
Verhalen bij elkaar geleefd
Dromen als kralen geregen
Bloesems van de lente gezien
Illusies mij langzaam vergiftigd
Nooit de zomer gehaald
Wanhopig maar vol vertrouwen
zoekend naar het deurtje
van dat, oh, zo bekende hokje
Dat vel dat strakker zit
De liefde die langzaam stromen gaat
in de bedding van mijn nieuwe ik
Niet geschapen volgens plan
maar langzaam vormgegeven door het leven
en nu eindelijk thuisgekomen
Popje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten