vrijer. Evenwicht zoekend in de stille,
donkere avond. De dagen korten,
de nachten koud en donker.
Mijn hoofd dwaalt, lichtjes aan de hemel.
Elke ster een vlek, een stralend punt, een
weg naar eenvoud.
Eenvoud zoekend, langzaam, wroetend,
ploegend, schrappend, ballast weggooien,
zachtjes verwijderen, efficiënt en effectief,
vandaag dit, morgen dat.
De trein neemt me mee, ik laat me zweven,
de ruimte tegemoet, mijn oor leg ik te
luisteren, de knetterende regen.
Het zoeven door eindeloze landschappen,
door stations met hoge bomen en opgeknapte
stationsgebouwen, met koeien in weien en
mensen in auto's die files verwensen.
Schoonheid zoekend, in eenvoud en evenwicht,
in lust en passie, in zachtmoedig en teder strelen,
in lieve woorden die de kille nachtlucht verrassen.
Het plukken van bloemen, het bos dat ons dartel
omarmt, de lucht baldadig de stad ontvlucht, het
krekelen, het spinnen, het web, een nest om thuis
te komen.
Popje
Foto: houtsculptuur Maurice Van Eyken
Geen opmerkingen:
Een reactie posten