Twee weken heb ik keihard mijn best gedaan om geen gluten te eten. Je hoort me wellicht al komen. Ik ben ermee gestopt. Ik zal dat even uitleggen. De uitdaging was interessant en heb me er ook ingesmeten.
Toch was het allemaal minder vanzelfsprekend dan ik dacht. Extreem moeilijk is een betere beschrijving. Daarom uit ik ook een groot respect voor alle mensen die glutenvrij moeten eten. Het is echt aartsmoeilijk om de hele dag na te denken bij wat je eet. Uit eten is helemaal niet zo leuk meer.
Nu, eerlijkheidshalve, als vegetariër is het nog véél lastiger, zeker als je ook geen lactose eet. Salade met friet is dan bijna altijd de enige optie. In de zomer is dat niet zo erg maar ik eet zo graag warm en warme gerechten bevatten al vaak pasta, room, vlees, eiernoedels,...Aaaaaaaaargh!
Doch ik ben niet helemaal gestopt. Ontbijten doe ik nog steeds glutenvrij, al eet ik dan wel zo'n giga-grote portie ontbijtvlokken enzo. Mijn eerste boterham na twee weken heeft gesmaakt! My God! Het moet gezegd; alles mét gluten is zacht, smeuïg en vult mijn maag! Dit is niet om coeliakies te pesten maar om jou, de gewone mens, te laten weten dat dat echt een groot gemis is en helemaal niet zo makkelijk is.
Ik heb het echt groof onderschat en ja, zo zie je maar, ik had het dus niet bij het rechte eind.
MAAR ik ga door met de zoektocht! Mijn allerliefste liefje eet nog steeds geen gluten en voor hem wil ik heel graag recepten uitproberen, zowel brood en gebak als gerechten. Mijn queeste wordt vervolgd en ik hou jullie uiteraard op de hoogte.
De komende weken zit ik in de verhuisdozen en zal ik dus minder bloggen maar alleszins: tot binnenkort!
Liefs,
Popje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten