Ze danst graag in de regen met haar gele laarsjes aan. Dan voelt ze zich vrij en dartel. Ze zingt duetten met Pinokkio's van de zucht van verlichting en tastbaar genot. Maar de vlek op haar karakter speelt ook graag een rol en zoekt zich een weg naar de buitenkant.
Het gemis. Zichtbaar mag alles zijn en vechten zal ze. Haar laatste gevecht laat haar besmeurd achter. De laatste Pinokkio was zijzelf en met haar steeds langer wordende neus doorboort ze haar hart.
Verschrikt ontspringt ze de dans van het kruis en de fluit. Zachtheid wil ze. Als een tijger ontsnapt ze uit de dierentuin van haar leven. Jarenlang opgesloten, niet wetend dat er zoveel moois te beleven valt in de wereld. Onwennig en nieuwsgierig steekt ze haar spitse neusje vooruit.
Popje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten