Zacht zuchten kan zo opluchten. Mijn voetreflexologe leerde me dat. Laat maar lekker los, zei ze, terwijl ze alle spanning uit mijn lijf drukte. Mijn voeten vol punten en bulten. Dat ene uur dat me zachter maakt. Nooit eerder durfde ik zo hard zuchten. Wel tien keer. Zoveel knelpunten in dat weke lijf.
Dat zuchten is een deel van mij geworden. Hoe meer ik zucht, hoe meer ik ontspan. Enkele dagen geleden lag ik in de zetel bij een vriendin en ze zong en speelde haar nieuwste nummer. Ik sloot mijn ogen en genoot. Na een minuut of drie ontsnapte een zeer diepe maar zo heerlijke zucht uit mijn vermoeide lijf. Nooit eerder ervaarde ik zo bewust het wegglijden van spanning. Het voelt als langzaam in de wind geraken maar dan zonder het verlies van bewustzijn. Juist het omgekeerde vindt plaats, mijn lichaam wordt zachter maar mijn gewaarwordingen scherper.
De diepe, deugddoende ontspanning die zich op zo een moment van mij meester maakt brengt de heil die ik zo nodig heb. Die me doet verlangen naar mezelf, naar stilte, naar heerlijk toeven in mijn rust. Dan heb ik even niemand nodig. Geen overwoekerende verliefdheden, geen plotse angstoprispingen, geen wild gepieker, geen geplan tot mijn hoofd barst.
Gewoon zacht zuchten, altijd en overal. Heel even stil zitten, ogen sluiten en ademen...dan komt die zucht vaak vanzelf. Dat is waar ik jaren naar op zoek ben, in boeken, cursussen, gesprekken,... Zo eenvoudig is het eigenlijk. Even stilzitten, alleen of met anderen, luisteren naar de zachte, begeleidende stem tijdens een meditatiesessie of met gesloten ogen echt genieten van mijn al dan niet zelfgekozen geluidsbron.
Muziek in de kamer, vogeltjes op mijn fietstochtjes, de dendering van de treinen, de intercomstem en de gesprekken van andere reizigers in het station, het geruis van stromend water, het zoemen van mijn pc,... Kies en geniet. Laat zuchten je leven opluchten.
Diepe zucht,
Popje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten