Langzaam breekt het licht door jouw ramen
Als pladijzen, glibberig nog en met zo'n vreemde snuit
Stuiterend van woede kom jij de kamer binnen
Als zou ik alles beter weten en het jou niet zeggen
Verrast en opgebeurd plooi ik verder aan dagen
Als origami dansen de woorden in vormen
Nog stil van gisteren dein ik wat op wat op boosheid lijkt
Als verdriet dat geen andere uitweg ziet
Misnoegd het enkelblad van Boudewijn
Als de wind door mijn haren jouw geur verraadt
Verpretterd van blijdschap om die gloed in mijn borst
Als zand glij ik langzaam in mezelf
Proevend
Kijkend
Voelend
Luisterend
Wat is de wereld mooi geworden
Mooier dan gisteren
Zo mooi
Popje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten