Een zeldzaamheid haar kwetsbaarheid
Kleine stukjes maken zich langzaam van haar meester
De meesteres houdt angstvallig de controle
Haar zweep is haar enige vertrouweling
Niets of niemand kan haar raken
Dat grote hart draagt alles zelf
Ze kneedt de ander tot de mindere van zichzelf
Zelfvoldaan en ongelukkig kijkt ze toe
De toorn van haar zelfkastijding
Gesloten blijft haar hart voor warme tederheid
Haar hals arrogant rechtop
Zo ziet ze het kleine meisje telkens over het hoofd
Het meisje huilt zacht smachtend
Gekoesterd wil ze worden
Schreeuwen mag niet denkt ze
En houdt zich eeuwig stil
Eenzaam in de nacht is ze
Zo groeit traag haar kracht
Baldadiger wordt haar wil
En liefde overspoelt haar kleine hart
Schreeuwend en slaand zoekt ze haar weg
Huilend en zuchtend maakt ze zich groot
Zie mij staan!
Hou van mij!
Geschrokken opent de meesteres haar blik
Een groot gat gaapt in haar pantser
Onbeschrijfelijk mooi is de langverwachte pijn
Vertederend bloederig de wonde
Het meisje lacht
De meesteres huilt
Het meisje stelpt haar bloed
De meesteres laat voor zich zorgen
...
Popje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten