Daarna wordt het stil.
Zo stil dat ik me afvraag of er nog iets is.
Het verontrust me even.
Is dat alles?
Dan komt het langzaam binnen.
Het is rust.
Het is niets.
Heerlijke rust.
Niets hoeft.
De zon schijnt.
Mijn blakend witte blad blijft leeg.
Zo is het goed.
Leeg, stil en rust.
Zo gaat dat.
Rust.
Fijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten