20 jaar verliefd!

...of misschien zelfs al wat langer maar
vandaag had ik zin om dat te vieren! Nooit
gedacht dat ik vanaf mijn eerste verliefdheid
non-stop verliefd zou zijn tot nu.

De jongetjes, jongens, mannen waar ik verliefd
op was zijn samen een mooie doorsnede van de
mannelijke bevolking, zij het dat ze zich territoriaal
gezien vooral situeren in de lijn van Haacht,
Keerbergen, Rotselaar, Werchter, Wezemaal,
Heikant, Rotselaar-centrum, Leuven-centrum en
Wijgmaal.

Ik heb nu eenmaal weinig wereldse ambities op
dat vlak maar wat niet is kan nog komen natuurlijk.
De Internationale betrekkingen laat ik aan anderen
over. De Franse Malinees, de ingeweken Gentse,
de naar Hasselt uitgeweken Rotselaarse, de Spaanse
vriend, de Hondurees met Spaanse connecties, de
minnaar met Spaanse roots, de kale Nederlander,
de Slovaakse schone, de pittige Française,...

Ik wens ze allen veel geluk in de liefde!

Na 20 jaar verliefd zijn kan ik terugkijken
op een zalige tijd van verlangen, hoop en spanning.
In het middelbaar gaf het me een gevoel van
vrijheid. Ik ambieerde geen relaties hoewel ik
niet schroomde de jongen in kwestie duidelijk
te maken dat ik wel wat wou.

Maar dat zalige en knagende gevoel, dat bonzend hart,
die stiekeme blikken, dat wachten tot hij voorbijfietst,
dat babbelen met vriendinnen tot een stuk in de nacht,
dat mijmeren in de klas,... ik zou het voor geld hebben
willen missen.

In mijn jonge leven kan ik zeggen dat ik de 50 al
ben gepasseerd; alle mannetjes waar ik ooit verliefd
op was. Ze hebben het niet allemaal geweten, sommigen
wel, van anderen ben ik zelf hun naam vergeten: Dries,
Paul, Bram, Rinus, Steven, a guy called Tsjerno but it
wasn't his real name, Jannes, Olivier, Kristof, Hu Hsien,
Ignace, Dirk, Stijn, Thomas, Vincent, L., Tim, Tom,...

Soms voor één dag, ook eens voor 5 jaar, soms stiekem,
vaak schreeuwde ik het van de daken, soms even niet, soms
weer heel erg wel,...nooit hetzelfde, altijd een
onvergetelijke ervaring.


Liefs,
Popje