voor mijn omgeving. Met pretoogjes fiets ik ondertussen al
6 weken rond. Vervelen doe ik me geenszins, wel hopen,
handelen en liefhebben.
Mooie, lelijke, leuke, vervelende, natte, warme, intense, saaie
dingen kruisen dagelijks mijn pad, dat de ene keer ergens en de
andere keer nergens heen leidt maar me veel genot verschaft.
Rondkijken en de beelden niet enkel op mijn netvlies maar ook op
de gevoelige (digitale) plaat vastleggen brengt me veel vreugde.
VW-busjes krijgen mijn aandacht sinds we er thuis ook eentje hadden.
Die was niet zo retro als deze exemplaren maar ik mis onze rode bus
wel eens. Het heerlijke gevoel om zo hoog te zitten en over al die
kleine autootjes heen te kunnen kijken en het kleine broertje te zijn
van alle vrachtwagens die je passeert.
Een mooie wagen is niet voor elk vers getrouwd koppel voldoende om de pracht en praal van hun huwelijk te onderstrepen. Praalwagens allerhande willen dan wel helpen om de aandacht van de voorbijgangers alvast wat langer vast te houden.
Rode autootjes trekken mij aan. Ik heb zelf geen vervoermiddel op 4 wielen maar de rode exemplaren kunnen toch altijd op mijn sympathie rekenen. Dat zal misschien ook wel te maken hebben dat de eerste auto waar ik mee reed een rode was. Nostalgie naar die stuntelige pogingen alle pedalen voor het juiste doel te gebruiken. In het examencentrum vonden ze alvast dat ik pas na 3 keer in staat was om dat voertuig ordentelijk te besturen. Maar al zeg ik het zelf, na 6 jaar gaat dat al veel beter.
Wonderlijke autostickers trekken regelmatig mijn aandacht maar die zijn voor morgen!
Liefs,
Popje
Geen opmerkingen:
Een reactie posten